Budući da se nalazi u centru balkanskog regiona, Srbija ima mnogo regiona sa sličnim uslovima rasta kao i u Nemačkoj. U istočnim i južnim delovima, međutim, rasprostranjenost vrsta drveća se menja u toplije i sušnije klimatske uslove nego u Nemačkoj. Prema podacima NFI (2009), ukupna površina pod šumom u Srbiji iznosi 2.252.400 ha, od čega dominira bukva (Fagus sylvatica) sa 42,4% u fondu, koja pokriva 660.400 hektara šumskog zemljišta (29,5%). Stoga je značaj bukovih šuma za zaštitu životne sredine, kao i za proizvodnju drveta od neprocenjive vrednosti. Druga najvažnija vrsta su hrastovi koji rastu na 31,5% ukupne šumske površine sa učešćem u zalihama od 28,3%. Hrast lužnjak (Quercus robur) je najrasprostranjenija vrsta hrasta koja raste oko velikih vodenih tokova i intenzivno se gazduje njime. Ova vrsta nije samo zbog svoje profitabilnosti veoma cenjena, ekološke i društvene funkcije hrastovih šuma su takođe važne alternativne ekonomske vrednosti za severni region šuma (Vojvodina), posebno zato što je ovo područje u kojem dominira poljoprivreda sa udelom od samo 7,1% šuma na teritoriji. U bliskoj budućnosti, Srbija bi mogla da postane jedno od žarišta klimatskih promena u Evropi i na taj način posluži kao model za predviđanje izazova klimatskih promena kroz smislene strategije prilagođavanja u gazdovanju šumama.